TONGA BOYS
VINDODO
Wydawca: 1000Herz Records

  Poprzednia płyta Tonga Boys "Tiri Bwino" z 2017 roku stanowiła świadectwo nowego miejskiego życia biedoty w zatłoczonych, pozbawionych prądu i kanalizacji osiedlach. Zespół przedstawił muzykę łączącą tradycje ludu Tonga (stąd nazwa zespołu) i współczesne chaotyczne życie w slumsach.

Nowy album "Vindodo" jest krokiem dalej - dojrzałym, bardziej dynamicznym i bardziej wyrafinowanym efektem nieposkromionej kreatywności Petera Kaundy, Alberta Mandy, Solomona Nikho, Myliusa Minthalla i Guty Mandy. Śpiewy dwóch głównych wokalistów Petera i Alberta wspomagane przez chór całego zespołu układają się w nawiązujące jednocześnie do popu i muzyki rytualnej wielogłosy.

Równie ciekawie jest w rytmicznych aranżacjach, gdzie prym wiedzie bębniarz Solomon, a towarzyszą mu wszyscy pozostali, korzystający z zaimprowizowanych instrumentów: plastikowych wiader, łopaty, puszek wypełnionych żwirem, gitary skonstruowanej z drutów na nieoheblowanej desce. Nagrania zrealizowano w ich domach, podczas czwartej i piątej wspólnej sesji (na "Tiri Bwino" składały się nagrania z pierwszych trzech spotkań). Peter, dodaj do tego potem więcej instrumentów - zasugerowali producentowi członkowie zespołu. Pamiętając o tym, Piotr Dang namówił do współpracy Czarnego Latawca (Daniela Brożka) i Wojciecha Kucharczyka, którzy zmiksowali po jednym utworze, a sam zajął się resztą. Efekt to śmielsze włączenie bezkompromisowej elektroniki w brzmienie zespołu. Celem nie było jednak przystosowanie do europejskich wyobrażeń o afrykańskiej elektronice, ale podkreślenie energii, surowości, wściekłości i radości ich muzyki.

Tematycznie płytę zdominował temat przemieszczenia, spotkania z obcością, poszukiwania tożsamości. Utwór tytułowy z teledyskiem wyreżyserowanym przez zespół i producenta płyty) opowiada o nawiedzonej przez duchy leśnej ścieżce. Samo słowo "vindodo" oznacza atak magii, uderzającej jak oszczep. Otwierający album "Buranda" mówi o przyjęciu na cześć nieznajomego przybysza. W "Zaninga ku Malawi" Peter Kaunda prowokująco zestawia zagranicznych turystów i zarobkowych emigrantów, namawiając ich na przyjazd - lub powrót - do kraju. "Nakhala Nekha" to lament zarobkowego migranta, który próbując dodzwonić się do swej dziewczyny z ojczyzny, wsłuchuje się w tylko w telefoniczny sygnał. W "Ndipatali" Albert Manda śpiewa o nadziei, że trudny los może zmienić tylko ciężka praca.