PIOTR DAMASIEWICZ INTO THE ROOTS
ŚWITANIE
Wydawca: L.A.S. listening and sounding & Polskie Radio S.A.

  Piotr Damasiewicz powraca z Into the Roots. Artysta połączył kolejny raz góry z jazzem i muzyką świata, czego efektem było powstanie wyjątkowego albumu – „Świtanie”.

"Piotr Damasiewicz zaprasza nas do kolejnego rozdziału swych fascynujących muzycznych podróży (...) Kompozycje, które proponuje Damasiewicz organicznie wchodzą w świat muzyki tradycyjnej i choć przemawiają niekiedy własnym, powiedzmy nowoczesnym, współczesnym, jazzowym językiem, jednocześnie pozostają w nieustającym dialogu, więcej nawet: w nieustającym interpretowaniu ludowego, tradycyjnego tematu. Tyle, że czyni się to na własną odpowiedzialność, a więc też własnym językiem i przy użyciu najbliższych sobie środków artystycznej ekspresji. (...) Punktem wyjścia albo główną inspiracją jest tu muzyczna tradycja Beskidów, a potem szerzej - Karpat, które są „tylko” początkiem muzycznej drogi. Damasiewicz czuje się w górskich przestrzeniach i tamtejszym środowisku jak u siebie. Znalazł tam „swoje miejsce”. Po raz kolejny realizuje artystyczny projekt wspólnie z artystami ludowymi z Suchej Beskidzkiej, która niemal stała się swoistym symbolicznym centrum na mapie jego twórczych peregrynacji z Into The Roots. Tradycyjna muzyka polskich gór nie jest tu więc ozdobnikiem albo tylko pretekstem dla swawolnego improwizowania. Cała ta opowieść wywodzi się stamtąd i wątki beskidzkiej muzyki, oczywiście również przetwarzane przez członków jego zespołu, są tu stałym punktem odniesienia. Są niczym żywe źródło, wokół którego toczy się pasjonujący twórczy dialog pomiędzy tym, co dawne, a dzisiejszą współczesną narracją. Cechą, która charakteryzuje lidera i jego kolegów jest wielka uważność, ale i nieomal czułość w stosunku do ludowej muzyki. Przy tym wszystkim Damasiewicz – zafascynowany i przejęty ową tradycją – nie udaje, że jest muzykiem wiejskim, dlatego też tworzy własną, tak wyraziście osobną całość.

Owa tradycyjna beskidzka nuta pojawia się tu w oryginalnym, naturalnym – chciałoby się powiedzieć, brzmieniu, w wykonaniu tamtejszych artystów, znanych już z wcześniejszych dokonań Into The Roots. (...) Są i goście specjalni. Michał Żak – flet, szałamaja, cymbały – który przynosi akcenty południowo-wschodnich obszarów Europy oraz Katarzyna Karpowicz, która grając na koto prowadzi nas wręcz ku dalekiej Japonii. Powstaje z tej niezwykłej kooperacji szerokie spektrum brzmieniowe, a poszczególne instrumenty mają szansę ukazać zarówno swe walory solistyczne, jak i możliwości grania w sekcji, akompaniując czy towarzysząc improwizacjom innych. Damasiewicz z partnerami wędrują zatem z rejonu Karpat Zachodnich – Polski i Słowacji, z okolic Babiej Góry i rejonu Suchej Beskidzkiej, z Orawy – wzdłuż karpackiego łuku, szerokim gestem sięgając po inne inspiracje, zmieniając czasami kierunki. Podążają zatem ku południu i wschodowi. Pojawia się więc także w ich graniu powiew muzyki japońskiej wraz z brzmieniem wspomnianego już klasycznego instrumentu koto, który dominuje w dwóch utworach. Nikogo chyba nie zdziwi też przekonanie, że w sensie idei twórczość ta wiele zawdzięcza muzyce afrykańskiej. I jednym z wielu aspektów tego powinowactwa jest instrumentarium, zwłaszcza wykorzystywane przez zespół od dawna brzmienie marokańskiego guimbri. Sam lider przyznaje zresztą, że muzyka z Afryki była podstawowym spoiwem łączącym członków jego tria, poszerzonego dziś okazjonalnie do kwartetu. Te echa różnorodnych muzycznych poszukiwań – zarówno stylistycznych – jak i geograficznych czy kulturowych, tradycyjnych wynikają z niezwykłej aktywności trębacza. Jego wędrówki po świecie – pewnie banalne to, ale może warto ów banał wyrazić – nie mają wymiaru turystycznego. To raczej coś na kształt podróży badawczych, połączonych z odkrywaniem i absorbowaniem określonych elementów innych kultur, innych wrażliwości. Nie dla taniej egzotyki, ale dlatego, że pozwalają artyście odnaleźć w sobie nowe przestrzenie wrażliwości, współtworzyć jego muzyczny świat (...)" (Tomasz Janas)