CHŁOPI - WESELE BORYNY
Wydawca: Fundacja Muzyka Zakorzeniona

  Jak mogła brzmieć muzyka łowickiej wsi w czasach opisanych przez Władysława Reymonta w powieści “Chłopi”? Wykorzystując naszą wiedzę, doświadczenie i nagrania archiwalne, postanowiliśmy odtworzyć fragmenty wesela Boryny i zilustrować reymontowską narrację. Czy przełożona na współczesny język, wierna dawnym brzmieniom muzyka może zainteresować dzisiejszych słuchaczy?

"Punkt styczny "Chłopów i niniejszej płyty stanowi wesele – najpełniejsze i najbogatsze w zjawiska muzyczne wydarzenie dawnej wsi, w którym jak w soczewce skupia się cała lokalna kultura muzyczna, symboliczna i obyczajowa. Utrwalone przez Reymonta wesele Jagny i Macieja, jakkolwiek będące fikcją literacką, datować możemy na podstawie opisanych wydarzeń towarzyszących między końcem lat 70. XIX wieku, a pierwszą dekadą wieku XX. Te ramy czasowe znakomicie ujmują dwa opisy wiejskich wesel Księżaków – Oskara Kolberga oraz Henryka Świątkowskiego – które są dla tej płyty istotne. Repertuar pochodzi głównie z nagrań archiwalnych, dokumentujących wykonania i repertuar mieszkańców interesującego nas regionu z pierwszej połowy XX wieku." (dr hab. Tomasz Nowak)

"Wydaliśmy profesjonalnie zrealizowaną płytę, która pokazuje, jak muzyka łowicka mogła brzmieć w czasach Reymonta, kiedy na polską wieś nie dotarła jeszcze harmonia trzyrzędowa. Przed harmonią na w regionie łowickim królowały skrzypce, basy, bębenki. Repertuar zawarty na płycie pochodzi z trzech źródeł. To nagrania realizowane w latach 50. W ramach Ogólnopolskiej Akcji Zbierania Folkloru. Drugie źródło to antologia pieśni Mariana Moskwy, trzecie – przekaz ustny muzykantów z regionu. Na albumie „Chłopi – wesele Boryny” znalazły się zarówno melodie obrzędowe, jak i taneczne. Z pewnością warto zwrócić uwagę na fakt, że zostały one zagrane i zaśpiewane przez młodych twórców i kontynuatorów muzyki tradycyjnej, którzy przywracają ją do żywego kontekstu. Chcieliśmy, by nagrania te były ubrane w kontekst. Dlatego poprosiliśmy dr. Hab. Tomasza Nowaka, muzykologa z Uniwersytetu Warszawskiego, by napisał tekst o łowickim weselu, o tym, jak koresponduje ono z nagraniami, które znalazły się na płycie oraz opisami wesela w książce Reymonta." (Piotr Baczewski)

Kapela Napięcie wykonuje muzykę regionu rawskiego i łowickiego oraz prowadzi warsztaty tańców tradycyjnych. Zespół inspiruje się ludowymi mistrzami tych regionów, między innymi Janem Lewandowskim, Franciszkiem Maradzieckim czy Andrzejem Leszczyńskim. Czerpiąc z ich wirtuozerii i swobody improwizacji przeprowadza słuchaczy i tancerzy przez całe spektrum polskich tańców - od rozmarzonych kujawiaków po ogniste mazurki. Poszukując nowych jakości brzmieniowych kapela sięga po historyczne instrumentarium z przełomu XVIII i XIX wieku.
Kapela Kożuch (dawniej Gęsty Kożuch Kurzu) istnieje od 2011 roku. O powstaniu kolektywu zdecydowała pasja do melodii z pogranicza dwóch regionów: łęczyckiego i łowickiego. To właśnie stamtąd wywodzą się muzyczni przewodnicy Kożucha – skrzypek, Tadeusz Kubiak oraz harmonista, Sławomir Czekalski. Ponadto w repertuarze zespołu można usłyszeć również melodie pochodzące z opoczyńskiego, sieradzkiego czy rawskiego.
Joanna Skowrońska, to etnolożka i śpiewaczka. Pochodzi z Ozorkowa. Od wielu lat prowadzi badania terenowe w Polsce, głównie w Łęczyckim i na Dolnym Śląsku. Badania nad pieśniami obejmują zarówno nagrania terenowe, kwerendy archiwalne i źródłowe, rejestrację, a także działalność wydawniczą, warsztatową i koncertową. Autorka Archiwum Łęczyckiego i Pieśni z zeszytów . Obecnie skupia się na nauce śpiewu od wiejskich śpiewaczek i śpiewaków oraz na dokumentacji ostatnich już depozytariuszy tradycji.
Róża Martyna Grabowska, to śpiewaczka i skrzypaczka, muzycznie związana z regionem rawskim oraz regionem łowickim. Uczyła się m.in. u harmonisty Czesława Kocemby oraz z archiwalnych nagrań skrzypków, takich jak Stanisław Skiba, Jan Makowski czy Stanisław Klejnas. Swój repertuar śpiewaczy zawdzięcza w szczególności zbiorom rodzinnym, jak również nagraniom z udziałem Walerii Czubak oraz Marianny Woźniak.