APOLONIA GODLEWSKA
TRADYCJE MUZYCZNE PUSZCZY BIAŁEJ. KALINOWO
Wydawca: In Crudo

  [...]Repertuar miała pani Apolonia mieszany, trochę rzeczy nowszych, trochę starszych, kilka starszych kurpiowskich piosenek, inne charakterystyczne dla większej części Mazowsza, a niektóre identyfikuję jako lokalne, białokurpiowskie, np. „Wczoraj była niedziółeczka, dziś poniedziałek”, przyśpiewkowa „U Pujerów w sadzie” czy weselna „Użal że się, użal”, nie słyszałem ich nigdzie indziej, w tym u Kurpiów Zielonych. Słychać w tym śpiewie muzyczną swobodę, potoczystość. Czasem przy powtórzeniu melodii zmienia któryś dźwięk, to tu, to tam słychać kurpiowskie zdobienia, jakieś małe glissando – echa dawnej Kurpiowszczyzny. Jednak generalnie to nie jest śpiew leśny, a polny. Śpiew prawdziwy, nie archaizowany, ale też nie ulegający na siłę nowszym modom. Bardzo spasowany z osobowością śpiewaczki i prawdą jej życia. Trochę śmiechu, trochę smutku pod słońcem i księżycem, z pogodą spełniony los. [...]

Remigiusz Mazur-Hanaj