MILO ENSEMBLE FEAT. DAVE DOUGLAS
D'EN DIA EN DIA
Wydawca: MILO Records

  [...]
Żydzi sefardyjscy przez wieki wytworzyli odrębną kulturę, obyczaje, stroje a także muzykę. Zasadniczy jej trzon korzeniami sięga do średniowiecznej muzyki Żydów hiszpańskich i portugalskich (z wpływami arabskimi i cygańskimi, a także dworskiej i ludowej muzyki iberyjskich chrześcijan). Silna rytmiczność tej muzyki to wielowiekowy wpływ arabski. Z kolei od Hiszpanów muzyka ta przejęła upodobanie do romansów, balladowych narracyjnych pieśni, melodii i tańców ulicy. Gdy Sefardyjczycy rozproszyli się w basenie Morza Śródziemnego ich muzyka nasiąknęła również tradycjami muzyki ludowej nowych narodów,wśród których przyszło im żyć - Włochów, bałkańskich Słowian, Turków, Greków. Zwłaszcza z Grecji późniejsza muzyka sefardyjska przejęła charakterystyczne tony i półtony. Nabrała tym samym szczególnego, orientalnego koloru. W muzyce tej używa się też charakterystycznych dla tych regionów instrumentów.

Muzyka sefardyjska charakteryzuje się typową dla południowej Europy szlachetnością dźwięku, lekkością, śpiewnością, poetyckością, emocjonalnością i mistycyzmem. Jej formą jest przede wszystkim pieśń, zwłaszcza liryczna ballada, na ogół zachwycająca piękną melodią. Pieśni te najczęściej były śpiewane w kręgu rodzinnym. Badacze zwracają uwagę, że w tekstach pieśni sefardyjskich często można znaleźć opisy przeżyć kobiet (miłość, smutek, nostalgia, kołysanki, pieśni weselne, żałobne, świąteczne, "pieśni stołu") "bo to właśnie kobiety przechowywały tradycje i przekazywały je w taki sposób, jak to się zwykle dzieje w kulturach ludowych, czyli drogą ustną" (Aleksandra Szady w "Folk24.pl").

Dr Jarosław Sellin (fragment wstępu do płyty)