BEATA OLESZEK I MACIEJ KAZIŃSKI
ŁO MATKO KOCHENO - PIEŚNI Z KOCUDZY
Wydawca: Fundacja Zakresy 2007

    Pieśń ludowa komentuje życie, skupiając się na jego węzłowych punktach: narodzinach, śmierci, żałobie; wyraża najgłębsze uczucia: miłość, osierocenie, ból; poucza i wskazuje drogę. Wszystko to w sposób prosty i dobitny, choć często symboliczny - przy użyciu figur, przykładów, przypowieści. Są to, obok lirycznych, najczęściej pieśni epickie, opowiadające historie, które wprowadzone są w obszar mitu - nie przez to, że wydarzyły się kiedyś, lecz że wydarzają się ciągle. Sprawy ostateczne, dobro i zło mają tu swoich aktorów, scenerię, narrację i dramatyczne przełomy. To teatr życia i śmierci.

  Kocudza to wieś niedaleko Biłgoraja, w lubelskim. Zachowała się tam nie tylko swoista gwara, lecz także bogata kultura pieśni, niestety w dzisiejszym młodym pokoleniu z rzadka tylko kultywowana. Beata Oleszek śpiewała pieśni „od zawsze”; nauczyła się ich od swojej Mamy i starszych kobiet, mieszkających we wsi i pamiętających początki wieku XX.
    Prezentowany dzisiaj program jest wynikiem Spotkania, które miało miejsce w Godkach - wsi na Warmii, przy kuchennym stole. Spotkania dziedziczki kocudzkiej kultury oraz pochodzącego z miasta muzyka, Maćka kazińskiego, który zafascynowany przejmującą głębią słów, oszczędną prostotą i bezpośredniością formy postanowił nauczyć się tych pieśni i towarzyszyć śpiewaczce przygrywając jej na tradycyjnych instrumentach: lirze korbowej, suce biłgorajskiej, fideli, fisharmonii i flecie.