logo Wirtualne Gesle logo Wirtualne Gęśle 2006
główna
o gęślach
W Y N I K I
zasady głosowania
 
wspierają nas
kontakt
newsletter
historia
nagroda za rok:
  2022  
  2021  
  2020  
  2019  
  2018  
  2017  
  2016  
  2015  
  2014  
  2013  
  2012  
  2011  
  2010  
  2009  
  2008  
  2007  
  2006  
  2005  
  2004  
  2003  
pre-historia
  2002  
  2001  
Burza Braw
Współpraca
banerRCKL
banerNT
baner TOP100
rankingi
 WIRTU@LNE GĘŚLE 
  plebiscyt na folkową płytę roku 2005  
Jesteś: główna / wyniki / szczegóły

STANISŁAW GRZESIUK
ZŁOTE PRZEBOJE (PLATYNOWA KOLEKCJA) (RE)

Wydawca: GM Records

  Wznowienie wydania płyty z 2004 roku w nowej szacie graficznej i zmienioną kolejnością utworów.
Nagrania archiwalne Stanisława Grzesiuka z lat 1960-1962 (licencja P.P. Polskie Nagrania)

Stanisław Grzesiuk (1918-1963) - pisarz, pieśniarz, kompozytor, piewca obyczajów i specyficznego kolorytu starej Warszawy. Samorodny talent, zwany bardem Czerniakowa. Podstawą jego repertuaru stał się uliczny folklor stolicy, wyśpiewywany z towarzyszeniem bandżoli i gitary. Jako wykonawca piosenek o tzw. kolorycie lokalnym narażał się wielu nadętym ważniakom za "gloryfikowanie obyczaju marginesu społecznego". Obok Stefana Wiecheckiego (Wiecha) zaliczany jest do grona najbardziej zasłużonych twórców propagujących język i kulturę warszawskiej ulicy.

Jego książkowa, wspomnieniowa trylogia: "Pięć lat kacetu", "Boso, ale w ostrogach" i "Na marginesie życia" zapewniła mu sporą popularność. Chcąc urozmaicić spotkania autorskie zaczął śpiewać piosenki i wtedy narodził się Grzesiuk – warszawski bard. Występował publicznie, śpiewając uliczne ballady z Czerniakowa, Powiśla, Woli i Rybaków. Akompaniował sobie na bandżoli i gitarze.

Rozgłos przyniosły mu nagrania radiowe i telewizyjne. Wygłaszane z charakterystycznym akcentem gawędy o życiu w przedwojennej stolicy przeplatał własnymi interpretacjami warszawskich piosenek, które śpiewał przed wojną i podczas okupacji. Ujmował słuchaczy nie tylko brawurowym wykonaniem tych utworów, ale też ich niepowtarzalnym autentyzmem.

Miał w repertuarze takie piosenki jak: "Czarna Mańka", "Siekiera, motyka", "Bujaj się Fela", "Bal na Gnojnej", "Ballada o Felku Zdankiewiczu", "Komu dzwonią, temu dzwonią", "U cioci na imieninach" oraz "Nie masz cwaniaka nad warszawiaka", którą również skomponował. Wykonywał także mniej znaną "Balladę o Okrzei", śpiewaną na warszawskiej Pradze w początkach XX wieku.

Pierwsze zarejestrowane nagrania piosenek Grzesiuka pochodzą z 1959 roku. Wystąpił wtedy w dwóch audycjach radiowych z cyklu "Na warszawskiej fali". Był zapraszany do telewizyjnych występów na żywo, z których zachował się zarejestrowany na telerecordingu program "Warszawa da się lubić" w reżyserii Konrada Swinarskiego (1960).

  1. Z szacunkiem panie Feluś
  2. W Saskim Ogrodzie
  3. Posłuchajcie ludzie
  4. U cioci na imieninach
  5. Komu dzwonią
  6. Tango szemrane (oryg. Szemrane tango)
  7. Kaziu nie bądź kiep
  8. Bujaj się Fela
  9. Niech żyje wojna
  10. Choć z kieszeni znikła flota
  11. Czabak
  12. Czarna Mańka
  13. Ballada o Felku Zdankiewiczu
  14. Piekutoszczak, Feluś i ja
  15. Apaszem Stasiek był Hanko
  16. Nie masz cwaniaka nad warszawiaka (oryg. Nie ma cwaniaka na warszawiaka)
  17. Grunt to rodzinka
  18. Nie warto smucić się
  19. Rum-Helka
  20. Bal na Gnojnej
skład:
Stanisław Grzesiuk - śpiew, bandżola