JÓZEFA I ZOFIA SORDYL
POLANA, POLANA
Wydawca: Regionalny Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej

  Album "Polana, polana" to trzecia płyta wydana przez Regionalny Ośrodek Kultury w Bielsku-Białej z cyklu Muzyka Beskidów, który ma na celu prezentację muzyki tradycyjnej z terenu Beskidów Zachodnich.
Na płycie można znaleźć pieśni z Beskidu Żywieckiego, które podczas kilku sesji nagraniowych zostały zrealizowane w domu Józefy i Zofii Sordyl w Korbielowie, specjalnie na potrzeby wydawnictwa. Wśród utworów przeważają pieśni pasterskie i obyczajowe, ale można usłyszeć również przyśpiewki i pieśni weselne, religijne czy też bożonarodzeniowe. Do płyty dołączona jest  36-stronicowa książeczka, z tekstami na temat muzyki i śpiewu z Beskidu Żywieckiego a także archiwalne i współczesne fotografie sióstr Sordyl.

Józefa Sordyl i Zofia Sordyl to uznane ludowe śpiewaczki i gawędziarki. Mieszkają w Korbielowie, wsi położnej w Beskidzie Żywieckim u podnóża Pilska. Są kontynuatorkami dawnych tradycji Górali Żywieckich. Tutejsze zwyczaje i obrzędy oraz repertuar wokalny poznawały w rodzinnym domu i wsi.
Bliźniaczki urodziły się tuż po wojnie, w 1945 roku, jako najmłodsze spośród szóstki rodzeństwa. Na początku swojej przygody ze sceną Józefa i Zofia Sordyl występowały razem z mamą w Regionalnym Zespole Pieśni i Tańca „Pilsko” z Korbielowa, w którym śpiewały aż do jego rozwiązania w 1965 roku. Do działalności artystycznej powróciły w 1997 roku, kiedy to zdecydowały się prowadzić Zespół Regionalny „Dziewięciornik” z Korbielowa. W tym czasie zaczęły też występować solowo lub w duecie, stając się laureatkami różnorodnych konkursów i przeglądów, poczynając od lokalnych, poprzez gminne, regionalne, aż do ogólnopolskich i międzynarodowych. Wspólnie zdobyły ponad 300 dyplomów. Wśród nich ponad 70 to nagrody w renomowanych konkursach, takich jak Festiwal Folkloru Górali Polskich w Żywcu czy Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Za zasługi dla kultury ludowej zostały w 2005 roku uhonorowane prestiżową ogólnopolską Nagrodą im. Oskara Kolberga. Józefa i Zofia Sordyl zajmują się również wykonywaniem palm wielkanocnych, ozdób z wełny oraz kompozycji z bibułowych kwiatów, słowem – plastyki obrzędowej. Od 2013 roku należą do Stowarzyszenia Twórców Ludowych.

"- Niezależnie od pokrewieństwa, to moje ciotki. Tak kazały do siebie mówić i taka relacja nas łączy od ładnych kilku lat – mówiła Brygida Sordyl o swoich przyszywanych ciotkach, Zofii i Józefie. Korzenie wszystkich trzech śpiewaczek sięgają Andrychowa, gdzie „Sordyli jak mrówków”. – Siostry na pytanie, kiedy się śpiewało, w jakich porach dnia, jakich okolicznościach, mają jedną odpowiedź: śpiewało się zawsze. Niezależnie od pory dnia, święta-nie święta, przy pracy, przy odpoczynku, którego było niewiele, śpiew wychodził z nich naturalnie.
Również sama nauka przyszła siostrom naturalnie – przejęły umiejętności od matki i babki. Jak zaznaczała Bygida Sordyl, Józefa i Zofia nigdy nie analizowały techniki śpiewu, impostacji głosu – przychodziło im to naturalnie, poprzez obserwację i naśladownictwo matki. „Zawsze chciały mieć taki mocny głos, jak mama” – wspominały Brygidzie niejednokrotnie.

- Śpiewały tak długo i często, by osiągnąć tę perfekcje głosu mamy. Przez to też powstawały liczne śpiewki! – wspominała Brygida Sordyl. – Często praktykowały śpiew przy wypasaniu owiec, bydła, komunikowaniu się z innymi polaniarzami. Wyskanie (huknięcie, zawołanie, które często można usłyszeć na początku beskidzkich pieśni – przyp. red.) traktowane teraz jako zabieg muzyczny, było u nich naturalne. Jak tylko zauważyły kogoś na horyzoncie, kto wyszedł ze swoim stadem, „uOdzywały się” do niego. To były naturalne zawołania, wyskania. Ona też nazywają to „hUjkaniem” – puszczeniem głosu w dal. Druga strona odpowiadała. Jak się nie odezwała, zachodzono w głowę, czemu ten ktoś się nie odezwał – tłumaczyła Brygida Sordyl.
W wyskaniu zawierała się często także melodia pieśni. (...) po wyskaniu, hujkaniu, można było się też poznać – odróżnić mężczyznę od kobiety, a nawet kobiety między sobą!"
(Jedynka PR, Kiermasz pod kogutkiem)