Bohaterowie niniejszej płyty: skrzypek Jan Kmita, harmonista Tadeusz Lipiec, barabanista Marian Lipiec oraz śpiewaczki Zofia Kucharczyk i Maria Pęzik, pochodzą z tej części Radomskiego, która w ubiegłym wieku wręcz obfitowała w genialnych muzykantów. Jeszcze dziś indywidualności muzyczne mieszkające we wsiach "na północ pod Przysuchy" (Radomskie) skupiają na sobie uwagę etnografów, etnomuzykologów oraz niezliczonej rzeszy miłośników tradycyjnej muzyki wiejskiej. Wartość mieszkających w tym regionie osobowości muzycznych polega nie tylko na ich niewątpliwym talencie, ale również a może przede wszystkim na znajomości dawnego repertuaru zarówno instrumentalnego jaki i wokalnego.
Powstaniu płyty Kapeli Jana Kmity i Lipców przyświecała przede wszystkim idea utrwalenia przynajmniej niewielkiego fragmentu z bogatego wachlarza tradycyjnych melodii, granych i śpiewanych w okolicach miejsc zamieszkania muzykantów: Przystałowic Małych i Wygnanowa. Wydawnictwo, którego pomysłodawczynią jest Ilona Jaroszek - Dyrektor Muzeum Wsi Radomskiej, powstało również w odpowiedzi na coraz większe zapotrzebowanie na tradycyjną muzykę Radomskiego w formie płytowej.
Materiał muzyczny zamieszczony na płycie odzwierciedla, z konieczności w sposób wybiórczy, przebieg obrzędu weselnego od strony muzycznej. Taki a nie inny "temat przewodni" płyty został podyktowany w głównej mierze wyjątkowo ważną rolą jaką odgrywała muzyka w trakcie tej uroczystości, określając poszczególne jej etapy i decydując o ich przebiegu. Co więcej, życie "zawodowego" muzykanta obracało się zasadniczo właśnie wokół wesel, wpływając tym samym na podstawę granego przez niego repertuaru.
Schemat wesela zobrazowany jest na płycie poprzez wybrane pieśni weselne ułożone w kolejności odwzorowującej naturalny porządek obrzędu. Są wśród nich pieśni śpiewane przez ślubem (3-6), po ślubie, ale jeszcze przed rozpoczęciem zabawy (7, 8) oraz przy oczepinach (9-17). Poszczególne zwrotki, podobnie jak to miało miejsce w naturalnym kontekście, przeplatają się z grą kapeli. Melodie taneczne to, poza jednym wyjątkiem (11) oberki, w części przypadków wzbogacone śpiewem (9, 12, 19, 20, 23). [...]