logo Wirtualne Gesle logo Wirtualne Gęśle 2012
główna
o gęślach
W Y N I K I
zasady głosowania
 
wspierają nas
kontakt
newsletter
historia
nagroda za rok:
  2022  
  2021  
  2020  
  2019  
  2018  
  2017  
  2016  
  2015  
  2014  
  2013  
  2012  
  2011  
  2010  
  2009  
  2008  
  2007  
  2006  
  2005  
  2004  
  2003  
pre-historia
  2002  
  2001  
Burza Braw
Współpraca
banerRCKL
banerNT
baner TOP100
rankingi
 WIRTU@LNE GĘŚLE 
  plebiscyt na folkową płytę roku 2011  
Jesteś: główna / wyniki / szczegóły

TOŁHAJE
STEREOKARPATY

    "Στέρεος" (czyt. stereos) oprócz określenia jakości dźwięku, oznacza po grecku "solidny", "mocny", "dobrze zbudowany, skonstruowany". "Stereos" jest również pokrewnym słowem do greckiego "στερέωμα" (stereoma), które oznacza podstawę, rzecz, która dostarcza wsparcia (np. w sensie motorycznym, mechanicznym, napędza coś). Oznacza również sklepienie niebieskie widoczne nad naszymi głowami.
   Taka jest właśnie nowa płyta Tołhajów – przestrzenna, dojrzalsza i otoczona karpackimi, stereofonicznymi inspiracjami.
   Płyta zawiera utwory, do których teksty w większości zostały zaczerpnięte z tradycyjnych karpackich pieśni ludowych. Są to wielowątkowe kołomyjki ("Oj, powiszu kolysoczku", "Bojkowska kołomyjka", "Ej, bylo ne hrymilo") opowiadające o codziennym życiu, miłości, zachęcające do zabawy, tańców. Tego typu pieśni miały rozweselać i nadawać koloryt szarej, ciężkiej rzeczywistości – dlatego też najczęściej były wykonywane jako przyśpiewki do tańca. Cykliczność natury również znajdowała odzwierciedlenie w twórczości ludowej. O radości z nadejścia wiosny, odradzającej się duszy ludzkiej – opowiada "wesnianka" (pieśń śpiewana na wiosnę) "Da selo, nasze selo". "Rusaloczky" – także należące do pieśni śpiewanych na przełomie wiosny i lata, są swoistym zaklinaniem Rusałek. Istotnym elementem ludowych pieśni karpackich był motyw miłości, która wkracza w życie ludzkie i je odmienia. O niej opowiadają "Hora,hora i dolyna" i ballada "Kraj mylyj". Natomiast "Lita ptaszok podpid daszok" to tradycyjna przyśpiewka weselna. W "Oj, ne budu, ne budu" dziewczyna wychodzi za mąż za niekochanego kandydata i czeka ją ciężkie życie. Pieśń ta opowiada także o przywiązaniu do rodzinnego kraju. Utwór ostatni to typowa kołysanka, w której dzieci przed snem rozmawiają z Księżycem. Autorką tekstów do utworów "Tajemna nicz" i "Da za góra, da za lias…" jest Marysia Jurczyszyn. Pierwszy z nich opisuje tajemniczość nocy, uznawanej w ludowej kulturze za niezwykłą porę – czas aktywności dusz zmarłych i tajemnych zjaw. Inspiracją utworu drugiego była natomiast gra "Wiedźmin". Opowieść o potężnym magu, zaśpiewana w mieszance starocerkiewnosłowiańskiego, staroukraińskiego i staropolskiego języka. Dzięki temu tekst nabrał barw pradawności, archaizmu bez ukierunkowywania na konkretną narodowość – jest po prostu… słowiański.

  1. Oj, powiszu kołysoczku
  2. Bojkowska kołomyjka
  3. Ej, bylo ne hrymilo
  4. Tajemna nicz
  5. Da za gora, da za lias
  6. Lita ptaszok popid daszok
  7. Rusaloczky
  8. Oj ne budu, ne budu
  9. Kraj myłyj
  10. Hora hora i dolyna
  11. Da selo, nasze selo
  12. Kołysanka
skład:
Marysia Jurczyszyn - śpiew
Damian Kurasz - gitary
Tomasz Duda - saksofony
Janusz Demkowicz - gitara basowa
Łukasz Moskal - perkusja
Piotr "Falko" Rychlec - akordeon, produkcja, realizacja dźwięku

gościnnie:
Maciej „Korba” Cierliński - lira korbowa
Paweł Gielarek - theremin