DZIWOLUDY
EP 2020
Wydawca: Dziwoludy

  Dziwoludy, to wrocławski zespół  grający muzykę inspirowaną średniowieczem. Najczęściej można go spotkać na turniejach, zlotach i pokazach historycznych.
Dziwoludy – grupa ludzi, którą połączyła pasja muzyczna i… średniowiecze. Odpięli swoje gitary, wzmacniacze, multiefekty i chwycili za proste drewniane instrumenty. Przywdziali zgrzebne sukmany i teraz wędrują od zamków, grodów po obozowiska. Przygrywają na biesiadach i turniejach sławiąc pieśnią czasy dawnych Słowian. A i do tańca wybiorą skoczną nutę. Nie łatwo takie Dziwoludy spotkać - trzeba się za nimi udać do średniowiecza.

"Siadaj z nami przyjacielu, wieczór się zaczyna
Przystaw ławę, zamów strawę, dorzuć się do wina
Muzykanty stroją gęśle, dziewki pójdą w pląsy
Kompanija miód dopija, zaraz się przyłączy!"

"Dziwoludy… grupa wspaniałych ludzi, wiedzących, w którym kierunku podążać jest im dane, średniowiecze sławiących, przybliżających współczesnemu człekowi czasy, które bliskie są jeno maskującym się wiedźmom oraz tym, którzy szyszynki swej zwapnić fluorem nie pozwolili…
(...) Znajdziecie tutaj sześć energetycznych kawałków, zagranych i odśpiewanych na średniowieczną modłę, przy użyciu instrumentów nietuzinkowych, typu panduri, bęben baraban, bęben kielichowy darbuka, saz oraz flet, a wszystko to w towarzystwie urzekającego damskiego wokalu wraz ze wstawkami wokalu męskiego (...) Znajdziecie tutaj interpretację średniowiecznego utworu "Villeman og Manghild”, gdzie urokliwy, doskonale zgrany duet wokalny w towarzystwie średniowiecznych instrumentów pozwoli Wam śledzić romans niczym we współczesnym Big Brotherze. Napięcie rośnie… Ach! Gdzie jest piękna Manghild? Może zabawiła na weselu i z Dziwoludami śpiewa "Zoriuszkę", hipnotyzującą pieśń rosyjską? (...) Następnie przyjdzie nam być świadkami pożegnania białogłowy w tradycyjnej pieśni polskiej: "Oj, siadaj, siadaj kochanie moje", tradycyjnych brzmień słuchaj za dwoje… A w "Tańcu niedźwiedzim”, wraz z fletem, skrzypcami i dźwięcznymi przeszkadzajkami poskakać możemy, by przy "Nakonie" odpocząć i nad historią Słowian przysiąść i refleksję podjąć. Na zakończenie coś, co wiedźmy lubią najbardziej… i nie jest to napar z jałowca i mysich ogonków… łączący ludzi taniec… "Belgijka". Do przodu, obrót i tyłem skacz! Kto jeszcze nie tańczył, koniecznie musi nadrobić zaległości." (Wiolka/ Wiedźma, musicwolves.pl)