SHOFAR
GOLD OF MAŁKINIA (2LP)
Wydawca: Kilogram Records

  Zespół Shofar powstał z inicjatywy Raphaela Rogińskiego. Ideą składu jest odnalezienie wspólnego mianownika w tradycyjnej muzyce chasydzkiej i jazzie free, a także kontynuowanie tradycji muzyki żydowskiej, która dla zespołu jest wciąż żywa. Ich utwory pochodzą z przedwojennych badań muzykologicznych z terenów Ukrainy, Polski i Mołdawii. To najczęściej tzw. "niguny", czyli magiczne pieśni religijne, w niektórych przypadkach mające wprowadzać w trans i ekstazę oraz "frejlaksy", czyli utwory bardziej taneczne, wywodzące się z liturgii żydowskiej. Zachowując w niezmienionej formie materiał dźwiękowy utworów możliwe jest poznanie całego spektrum muzyki chasydzkiej i kultury z nią związanej. Wszystko to jest połączone ze współczesnym podejściem do kreatywnej formy jazzu. Dlatego, obok chasydzkich nigunów znajdziemy muzykę najstarszego obrządku w synagodze, a obok pieśni kantorów z międzywojnia, muzykę obrządku liberalnego.

"Shofar nie jest jednym z „wiejskich, pogrzebowych, weselnych, jakichkolwiek” klezmerskich zespołów, które stały się popularne w Europie Wschodniej wraz z upadkiem komunizmu po otwarciu ksiąg żydowskiej historii, zamkniętej przez politykę ludobójstwa nazistów, a potem trzymaną w ukryciu przez Sowietów rządzących nad Wisłą, wrogich w stosunku do Izraela. Partie klarnetu i saksofonu Mikołaja Trzaski bliskie są klezmerskim korzeniom Shofar, ale gitara Raphaela Rogińskiego odnosi się do jego osobistej miłości do psychodelii, zanurzonej w głębokiej wiedzy na temat muzyki, która pozwala mu znaleźć wspólne punkty w żydowskich melodiach i transie Sufi." (Chris Bohn, The Wire)

"Dzięki takim projektom jak Shofar muzyka żydowska ma szansę przetrwać i przeniknąć do szerszej świadomości. „Gold of Małkinia”, to już trzeci album w historii tria Shofar (Mikołaj Trzaska, Macio Moretti, Raphael Rogiński), lecz pierwszy koncertowy, a do tego zarejestrowany w Heaven’s Gallery, w Chicago w 2013 roku. Nie wiem, czy jednak nie lepszym miejscem na taki występ byłby opuszczony, drewniany budynek (wymaga gruntowego remontu) w Białymstoku z przełomu XIX i XX wieku, który znajduje się na terenie niegdysiejszej dzielnicy żydowskiej. Drugie takie miejsce to Wielka Synagoga w Tykocinie.
Na „Gold of Małkinia” muzycy zaprezentowali nagrania z poprzednich swoich wydawnictw („Ha-Huncvot”, „Shofar”), ale oczywiście w zmodyfikowanych wersjach. Połączenie melodii chasydzkich z free jazzem w wykonaniu Shofara zawsze wypada intrygująco. Artyści w brawurowy sposób plądrują i łamią utarte poglądy na temat muzyki żydowskiej, a jednocześnie nie zamykają się na konkretne wpływy związane z kulturą żydowską (swobodnie mieszają ze sobą m.in. tradycje suficką i sefardyjską). Choć czuć w ich muzyce bardzo silną wieź z polskim chasydyzmem, który sprzeciwiał się tradycyjnemu judaizmowi rabinicznemu (...)
Na „Gold of Małkinia” członkowie Shofara nie uciekli w szaleńcze tempa improwizacji, lecz zachowali rozważny umiar wynikający z ich potężnego doświadczenia. Niektóre fragmenty (np. „Naket Nigun/Rumi Rumian”) rozrosły się do potężnych rozmiarów (blisko 18 minut). Transowe partie gitary Rogińskiego, dziki saksofon Trzaski i frywolne, ale precyzyjne rytmy Morettiego wprowadziły muzykę żydowską w inny wymiar, wyrywając ją z banalnego i rubasznego kontekstu klezmerskich melodyjek. A dzięki free jazzowi wielowiekowa kultura żydowska tak naprawdę odradza się na nowo." (Łukasz Komła, nowamuzyka.pl)

Album wydany w formie podwójnej płyty winylowej (2LP).