EUGENIUSZ WILCZEK
KOZDO MUZYKA JES PIYKNO...
Wydawca: Bukowiańskie Centrum Kultury „Dom Ludowy” w Bukowinie Tatrzańskiej

  Płyta wydana z okazji jubileuszu 55–lecia pracy artystycznej wybitnego podhalańskiego prymisty Eugeniusza Wilczka (1943–2015). Jest niejako podsumowaniem jego muzycznego dorobku. Zawarte nagrania pochodzą z lat 1970-1992.

Eugeniusz Wilczek urodził się w Bukowinie Tatrzańskiej i tam mieszkał na Rusińskim Wierchu. Pochodził z rodziny góralskiej o tradycjach pasterskich i rzemieślniczych. Mając 22 lata musiał objąć niewielkie gospodarstwo po zmarłym przedwcześnie ojcu i zająć się pasterstwem. Na halach miał dużo swobodnego czasu, który zazwyczaj spędzał na graniu na skrzypcach. "Casu beło sporo wyobyrtać niejedną nuciske”. A grać już umiał doskonale, bo naukę gry na skrzypcach rozpoczął mając 9 lat. Jego nauczycielką była jedna z najznakomitszych ludowych artystek z Podhala Bronisława Konieczna „Dziadońka”, która z kolei podglądała grę samego Bartusia Obrochty. W „szkółce” na Olszańskim Wierchu, gdzie mieszkała Bronisława Konieczna, Wilczek był jednym z najzdolniejszych uczniów. Mając 13 lat zaczął grać z samą nauczycielką, a w 15 roku życia został przyjęty do kapeli Zespołu Regionalnego „Podhale”. Niekiedy grał jako solista.

Zajmował się chałupniczo wykonywaniem zdobionych przedmiotów ze skóry, które sprzedawał turystom i do Cepelii. Miał także uzdolnienia w zdobnictwie w metalu i w snycerstwie, choć tymi dziedzinami twórczości nie zajmował się zawodowo. Nade wszystko przedkładał muzykę, która była dla niego nie tylko wielkim przeżyciem i popisem, ale i wielką pasją. W jego wykonaniu można usłyszeć tradycyjne nuty muzyki góralskiej oraz jego własne improwizacje mocno osadzone w miejscowym folklorze. Sam o tym mówił: "kazdo muzyka jes fajno ino jątrza piyknie wykołysać”. Benedykt Kafel, działacz regionalny, współorganizator "Sabałowych Bajań” dodaje: Wilczek „był dużej miary artystą, który posiadając znakomitą technikę wykonawczą sprawiał jednocześnie, że grane przez niego poszczególne nuty układały się w różne wariantowe ujęcia”.