ZESPÓŁ REGIONALNY IM. BARTUSIA OBROCHTY
MUZYKA I PIEŚNI SKALNEGO PODHALA (RE)
Wydawca: GAMMA

  Wydana na płycie CD, poszerzona reedycja kasety magnetofonowej wydanej w 1993 roku. Płyta zawiera oryginalną, tradycyjną muzykę i śpiew Skalnego Podhala.

Zespół Regionalny im. Bartusia Obrochty, został założony w 1965 roku z grona młodzieży uprawiającej muzykę góralską przy szkole nr l w Zakopanem przez warszawiaka, działacza harcerskiego, Tadeusza Sztromajera. Za patrona Zespołu wybrano Bartłomieja Obrochtę, zwanego „Bartusiem” (1850-1926), jednego z najbardziej znanych muzyków i przewodników tatrzańskich pamiętający czasy Tytusa Chałubińskiego, Karola Szymanowskiego i Stanisława Mierczyńskiego, „któremu twórca przygrywał przy spisywaniu nut do „Muzyki Skalnego Podhala”.
Początkowo był zespołem harcerskim, któremu patronował zakopiański hufiec ZHP, w 1971 r. opiekę nad nim przejął Związek Podhalan, zaś w 1977 r. „Bartusie" znalazły się pod egidą Tatrzańskiego Towarzystwa Kulturalnego. Znakomitą większość członków zespołu stanowią górale, przeważnie młodzi, niektórzy związani z „Bartusiami" już przez 2 pokolenia. Miejscem stałych występów Zespołu im. Bartusia Obrochty były sale „Morskiego Oka" i Miejskiego Ośrodka Kultury w Zakopanem. Poza tym „Bartusie" prezentowały autentyczny góralski folklor w kilkudziesięciu miastach Polski oraz wielu krajach Europy i Ameryki, zdobywały też niejednokrotnie najwyższe nagrody na festiwalach folklorystycznych. Kierownikiem zespołu jest bez przerwy Tadeusz Sztromajer.
Głównym zadaniem Zespołu było zachowanie muzyki śpiewu, tańców, stroju oraz obrzędów podhalańskich w najczystszej, tradycyjnej formie. Zespół opracował kilka widowisk regionalnych oraz wystawiał sztuki Juliana Reimschüssla ,,Klimek Bachleda”, ,,Diaboł na Podhalu”, ,,Góralskie spasy”. Obok pracy artystycznej Zespół oddziaływał wychowawczo na młodzież góralską, uczył szacunku do rodzimej kultury, umożliwiał im poprzez liczne występy poznawanie własnego i obcych krajów, ich kultury i obyczajów. Nawiązując liczne kontakty z folklorystycznymi zespołami zagranicznymi i zapraszając je do Polski i na miejscu opiekując się nimi zdobył dla Polski wielu przyjaciół.
W ciągu, bez mała 30-letniego istnienia Zespołu należało do niego ponad 300 dziewcząt i chłopców z rodzin góralskich. Miało to duże znaczenie dla kultywowania wśród młodego pokolenia górali własnej, regionalnej kultury a także odnoszenia się do niej z pełnym szacunkiem i zrozumieniem. Zespół występował w składzie 40-60 osób wliczając w tę liczbę kapelę.