KAPELA DREWUTNIA
I uOD SIE I DO SIE
Wydawca: Kapela Drewutnia

  "Nasz trzeci album nazwaliśmy „i uod sie - i do sie”, gdyż taką muzykę, i od siebie i do siebie, polubiliśmy. Poprzez nasze granie wychodzimy do świata, który nas otacza i zarazem wchodzimy w nasz wewnętrzny świat. Gramy zarówno piosenki rdzennie polskie, jak i piosenki narodów, z którymi Polacy od wieków po sąsiedzku współżyli: Łemków i Ukraińców.
Na naszej płycie (kasecie) są melodie, które chce się wytańcować i takie, przy których można usłyszeć, co komu w duszy gra. Jest w tej „naszej i nie-naszej” muzyce rytm dawania i brania - rytm, który w naszym odczuciu jest rytmem życia." Premiera tego albumu odbyła się 13 grudnia roku 2001 w Teatrze Małym w Warszawie.

Gramy utwory inspirowane tradycyjną muzyką Ziem II Rzeczpospolitej, a zwłaszcza muzyką terenów, gdzie stykały się i przenikały różne kultury i tradycje. Stąd w naszym repertuarze zarówno utwory łemkowskie, ukraińskie, rusnackie, jak i pieśni z Ziemi Lubelskiej, Śląskiej czy Małopolski... Zjednoczyły nas, pochodzących z różnych krańców Polski, wspólne fascynacje muzyczne, ale także niepowtarzalny klimat Ziemi Lubelskiej, na której postanowiliśmy osiąść i na której - pośród lasów, wody i pól, miast, miasteczek i wsi - znalazło się miejsce na siedzibę zespołu.
Celem Kapeli jest przybliżanie współczesnemu odbiorcy dawnych pieśni i piosenek ludowych we własnej interpretacji. Staramy się wiernie zachować tekst i melodie utworów oraz - stosując dostępne instrumentarium - oddać w pełni ich nastrój. Instrumentarium naszego zespołu tworzą instrumenty obecne w polskiej muzyce ludowej, a zwłaszcza w tradycyjnej muzyce Lubelszczyzny jak akordeon, bęben, skrzypce, klarnet, tamburyn, mandolina, mandola, jak i inne, wykorzystywane w muzyce regionów, z których kultury czerpiemy – ukraińskie sopiłki, bałałajki, domra, huculski bęben, słowackie dudy czy fujara. Specyfiką naszej muzyki jest łączenie tradycyjnego słowiańskiego folkloru z nowymi brzmieniami i własnym opracowaniem, można więc usłyszeć u nas również takie instrumenty, jak irlandzkie whistles, staropolska suka biłgorajska, południowo-amerykańskie reco – reco, czy mongolski toushpulur. Za ich pomocą staramy się oddać całe bogactwo opracowywanych przez nas utworów.

Spotkali się w wielokulturowym Lublinie. To zdarzenie wywarło wielki wpływ na ich twórczość, którą w skrócie można by określić jako folk słowiański terenów pogranicza. Grają żywiołowo i z humorem, ale też pięknie śpiewają liryczne ballady. Wszystko zaczęło się pod koniec lat 90. Na studiach spotkali się fascynaci muzyki tradycyjnej, pochodzący z różnych stron Polski.
Repertuar zespołu stanowią utwory ludowe ze Słowiańszczyzny, zwłaszcza ze wschodniego pogranicza Polski i terenu Lubelszczyzny. Od paru lat Kapela Drewutnia często sięga też po utwory ze Śląska i Małopolski. Cechą charakterystyczną zespołu jest używanie tylko instrumentów akustycznych, z regionów, z których opracowywane są pieśni - stąd obok instrumentów specyficznych dla polskiej muzyki ludowej, usłyszymy ukraińską sopiłkę, rosyjską wołynkę, bałałajki oraz huculski bęben. Drewutnia trochę eksperymentuje z brzmieniem i wprowadza też instrumenty z egzotycznych kultur, np.: irlandzkie whistles, południowo amerykańskie reco-reco czy mongolski toushpulur.
Panowie wspaniale śpiewają na głosy, zarówno a cappella jak i z akompaniamentem muzyki. Od niedawna wspomagają ich też dwie wokalistki. Tradycyjne pieśni z terenów wschodniego pogranicza wykonują po polsku, ukraińsku i łemkowsku. (Folk24.pl)