DREWO
PIEŚNI Z UKRAINY 2
Wydawca: Koka

  Drewo - zespół prowadzony przez Jewhena Jefremowa, działa od roku 1979 w Kijowie. Jego repertuar stanowią tradycyjne pieśni z centralnej i wschodniej Ukrainy, zebrane w ekspedycjach etnograficznych, a następnie odtwarzane przez Drewo ze szczególną troską o zachowanie ich pierwotnej siły, surowego piękna i uroku oraz lokalnego kolorytu. Na płycie znajdują się śpiewane a cappella pieśni liryczne i obrzędowe z okolic Połtawy, Równego, Czerkasów i Kijowa.

Prekuisorzy nurtu "muzyki autentycznej" na Ukrainie, na drugiej, nagranej dla Koki płycie. Odrzucając natrętną praktykę stylizacji i eksponując samoistne piękno surowego śpiewu, Drewo buduje symboliczny pomost pomiędzy dwoma odległymi światami - archaicznej kultury wiejskiej i współczesnym. Zespół powstał w roku 1979 z inicjatywy etnomuzykologa Jewhena Jefremowa i studentów kijowskiej Akademii Muzycznej. Członkowie Drewa odtwarzają zebrane w ekspedycjach pieśni z najwyższą troską o ich pierwotny charakter i wierność lokalnym tradycjom wokalnym. Druga płyta Drewa - to inny zestaw pieśni, z przewagą lirycznych, ale klimat pozostaje niezmiennie urzekający: wspaniałe głosy w niezwykłych harmoniach i ornamentyce śpiewu. Wtajemniczeni odnajdą na niej kilka klasyków, jak "Spił się, kozak" czy "Maryno, Maryno"
Materiał na płytę nagrano 16-17 maja 2000 roku w kościele Nawiedzenia NMP w Warszawie przez Studio Dźwięków Niemożliwych. Nagranie i montaż: Tadeusz Sudnik

"Pieśni liryczne i ballady, to jeden z najważniejszych nurtów ukraińskiej tradycji śpiewaczej. Rzewna melodyka i harmonijny, rozbudowany wielogłos stanowią cechę wspólną tych pieśni. W ciągu ostatnich 2-3 stuleci na wsi ukraińskiej wykształcił się charakterystyczny styl ich wykonywania. Zasadniczy, wielogłosowy pochód głosów niższego timbre'u uzupełnia tzw. "pidholosok" - solowy głos w górnym rejestrze, który autonomicznym ruchem rytmomelodycznym kontrapunktuje pozostałe głosy, współtworząc z nimi harmonijną całość. Śpiewany zespołowo głos basowy niekiedy nabiera wielowymiarowości dzięki indywidualnej ornamentyce linii melodycznej. W zależności od regionu styl ten różni się pewnymi osobliwościami. I tak w porównaniu do pieśni wschodniego Podola ("Spił się kozak...") - w pieśniach Polesia występuje bogatsza ornamentyka melodyczna indywidualizująca i dramatyzująca śpiew ("Maryno, Maryno..."). Z kolei pieśni z Lewobrzeża, a szczególnie z Połtawszczyzny charakteryzuje powolniejsze, niekiedy rozciągnięte tempo i melodyczny rozmach. Duet basu i "pidholoska" kontrapunktuje dodatkowo jeszcze jeden, środkowy głos solowy. Jeszcze innym ciekawym zjawiskiem jest dialogowanie solistów podczas zaśpiewów ("Leciała kukułka...")."