|
a przed wirtu@lnymi gęślami... | |
|
| folkowe płyty wydane w roku 2001 | |
Jesteś: główna / wyniki / szczegóły STUDENCKI ZESPÓŁ GÓRALSKI AKADEMII ROLNICZEJ "SKALNI" SKALNI (RE) Wydawca: Gamma
Reedycja płyty wydanej w 1994 roku. Nagrania zrealizowano w studio firmy fonograficznej "Gamma" w Krakowie, w 1994 r. Młodość i żywiołowość wykonawców przy zachowaniu oryginalnego, podhalańskiego brzmienia, to niewątpliwe atuty tego wydawnictwa.
Studencki Zespół Góralski „Skalni” Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie skupia młodzież góralską z Podhala i okolic, studiującą na wyższych uczelniach krakowskich. Zespół powstał w 1952 roku. Przedstawia folklor Podhala w formie autentycznej. Repertuar prezentowanych programów odzwierciedla bogactwo tego regionu. Muzyka, tańce i śpiewy wyrastają z wielopokoleniowej tradycji mieszkańców Podhala i stanowią odrębną i oryginalną kulturowo część dziedzictwa Karpat.
Muzyka podhalańska jest pełna żywiołowości i temperamentu. Instrumentarium stanowią skrzypce (prym i sekund) lub „złóbcoki” oraz basy (instrument zbliżony do wiolonczeli ). Tradycyjna kapela góralska składa się z dwojga lub trojga skrzypiec: prymu i sekundu oraz basów. Utwory wykonane przez kapele góralską – „nuty” są utworami granymi z pamięci, bez zapisu nutowego. Przekazywane z pokolenia na pokolenie melodie zachowują charakterystyczne motywy melodyczne. Ich nazwy pochodzą bądź od sławnych wykonawców, np. „sabałowe”, „bartusiowe”, „duchowe”, bądź od nazwy kroków tanecznych „ozwodne”, „krzesane”, lub też od funkcji melodii w obrzędach, „pytackie”, „do ocepin”.
Taniec góralski oznacza się podobnymi cechami jak muzyka: jest dynamiczny i żywiołowy. Podstawowym tańcem jest solowy popis pary tanecznej, składający się z kilku odmian kroków, przerywanych przyśpiewkami wykonanymi przez tancerza. Tance wykonywane przez kilka par są układami dopasowanymi do wymogów sceny i stanowią rozwinięcie tańca jednej pary. Charakterystyczną odmianą tańca jest „zbójnicki” – męski taniec grupowy wykonywany w tempie marsza.
Śpiew podhalański to przede wszystkim „śpiew wierchowy”, wywodzący się z kultury pasterskiej. Jest to śpiew dwu-, czasem trzygłosowy z jednym głosem wiodącym. Charakteryzuje się on nieregularną rytmiką i zindywidualizowanym stylem wykonawczym. Osobną grupę śpiewów stanowią śpiewy wykonywane do tańca lub przy obrzędach.

|
- Ej, ciemno nocka była - instr.
- Ciemno nocka
- Fujarki
- Idzie janko lasem
- Grały mu gęślicki, jescem nie zbójował
- Ej dudni las
- Jo se chłopiec gibki
- Ty se Janku
- Idzie jesień ku zimie
- Za las chłopcy, za las
- Trombity
- Poduchuj wiaterku
- Nie mom pociesenia
- Miałak se Janicka
- Ej z góry chłopcy
- Siwy koń
- Śwarne dziewce było
- Polka
- Ej wierśkiem chłopcy
- Nie pozieroj po mnie
- Kie pójdzies połu wsiom
- Wiaterku od pola
- Ej se ino pałasicek
- Zielona lipka
- W starym rombawisku
- Ej po co żeś mnie chłopce
- To moje serduszko
- Poza bućki
- Poćmy chłopcy
- Poćmy chłopcy - instr.
|
|
|
|